·         Δυσλειτουργία Κροταφογναθικής άρθρωσης

Ως κροταφογναθική δυσλειτουργία (ΚΓΔ) ορίζεται οποιαδήποτε λειτουργική διαταραχή του μασητηριακού συστήματος που περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές δομές και αιτιολογικούς παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την κροταφογναθική άρθρωση (ΚΓΑ). Τέτοιες είναι το μυϊκό σύστημα της περιοχής, διαταραχές στη φυσιολογική λειτουργία του διάρθριου δίσκου, καθώς και αρθρογενείς διαταραχές – εκφυλιστικές διαδικασίες στην άρθρωση που πολλές φορές ενδέχεται να συνυπάρχουν. Η πιο συχνή διάγνωση σε αυτές τις  καταστάσεις είναι ο μυοπεριτοναϊκός πόνος και η διαταραχή με ή χωρίς περιορισμούς στη διάνοιξη του στόματος και την φυσιολογική εμβιομηχανική της περιοχής.            

Σημεία και συμπτώματα σχετικά με ΚΓΔ είναι ο πόνος της άρθρωσης και του μυϊκού συστήματος, ήχοι όπως κριγμός ή κρότος, πονοκέφαλος, κλείδωμα (μπλοκ) της άρθρωσης καθώς και περιορισμός του εύρους κίνησης της. Τα συμπτώματα δεν περιορίζονται μόνο στην ΚΓΑ αλλά επηρεάζουν κι άλλες περιοχές όπως η ΑΜΣΣ όπου η χρονιότητα της διαταραχής οδηγεί σε αυξημένη πρόκληση πόνου και δυσλειτουργία. Η συμπτωματολογία πολλές φορές σχετίζεται  και με παράγοντες όπως ανωμαλίες της στάσης του σώματος αλλά και πόνο στην περιοχή της ωμικής ζώνης.                                                                                                              

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση ΚΓ διαταραχών, ωστόσο, η παθοφυσιολογία και αιτιοπαθογένεια τους παραμένουν σε μεγάλο βαθμό, άγνωστες. Ο βρουξισμός,  οι αναπνευστικές διαταραχές, παθολογικές καταστάσεις, ο μικροτραυματισμός της περιοχής, η χαλάρωση των συνδέσμων της ΚΓΑ, η κακή λειτουργία της άρθρωσης λόγω στρεβλώσεων της φυσιολογικής εμβιομηχανικής της,  καθώς και διάφορα ψυχοκοινωνικά προβλήματα (Fillingim και συν. 2011) σύμφωνα με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο αποτελούν κάποιους από τους παράγοντες πρόκλησης τέτοιου είδους διαταραχών.                                       

Η διάγνωση της δυσλειτουργίας πραγματοποιείται μέσω του κλινικού ιστορικού που περιλαμβάνει την υποκειμενική και αντικειμενική αξιολόγηση με τη χρήση κλινικών δοκιμών καθώς και την επιβεβαίωση των ευρημάτων μέσω της διαγνωστικής απεικόνισης (Xrays, MRI, CT). Τα διαγνωστικά κριτήρια DC/TMD κατά Schiffman (2014) είναι ένα ερευνητικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται ευρέως για τη διάγνωση τέτοιων διαταραχών το οποίο είναι προσανατολισμένο σε δύο άξονες και έχει αξιολογηθεί για την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του.                                                                                                           

Οι κλινικές δοκιμασίες για τη διάγνωση των ΚΓΔ περιλαμβάνουν το εύρος κίνησης της κάτω γνάθου (ROM), τη ψηλάφηση των μυών του μασητηριακού συστήματος, δοκιμές συμπίεσης, έλξης και μετατόπισης καθώς και στατικά και δυναμικά τεστ ορθοπεδικής (Schiffman, 2012). Είναι πιθανό να σχετίζεται η στάση ολόκληρου του σώματος με την ΚΓΑ, για αυτό και η αξιολόγηση δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στην περιοχή της άρθρωσης.                               

Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την αποκατάσταση της ΚΓΔ υπάρχουν αρκετές επιλογές θεραπείας, άμεσα επεμβατικές και μη, των οποίων τα αποτελέσματα ποικίλουν. Οι μη επεμβατικές μέθοδοι θεραπείας παρουσιάζουν αρκετά θετικά αποτελέσματα με μια προσέγγιση που δεν βασίζεται πλέον μόνο στην εμβιομηχανική-μυοσκελετική δυσλειτουργία αλλά και σε βιοψυχοκοινωνικούς και ορμονικούς παράγοντες. Περιλαμβάνουν την εφαρμογή νάρθηκα, την άσκηση, τη φαρμακευτική αγωγή, τη φυσικοθεραπεία, το βελονισμό. Επιλογές θεραπείας όπως οι τεχνικές χειρισμών (manipulation) της ΣΣ η άσκηση η διόρθωση της στάσης του σώματος καθώς και η γνωσιακή – συμπεριφορική θεραπεία παρουσιάζουν επίσης θετικά αποτελέσματα.

Μελέτες υποστηρίζουν, ότι η Οστεοπαθητική είναι μια προσέγγιση που παρουσιάζει αποτελέσματα ως επιλογή θεραπείας χρησιμοποιώντας πολλές διαφορετικές τεχνικές. Αυτές που έχουν μελετηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια είναι οι χειρισμοί υψηλής ταχύτητας - μικρού εύρους (HVLA), οι τεχνικές μυϊκής ενέργειας (ΜΕΤ) καθώς και οι χειρισμοί της Σπλαχνικής και Κρανιακής Οστεοπαθητικής για την ανακούφιση ανατομικών δομών και μυοσκελετικών διαταραχών.