O Dr Andrew Taylor Still, (1828-1917) στο τέλος του 19ου αιώνα, ανέπτυξε την επιστήμη της Οστεοπαθητικής. Ασκώντας την Ιατρική επιστήμη, διαπίστωσε στη πορεία πως με τη χρήση των χεριών του, ψηλαφώντας και εντοπίζοντας περιοχές με δυσλειτουργία, μπορούσε να θεραπεύσει πολλές ασθένειες, Ονόμασε αυτή τη νέα επιστήμη Οστεοπαθητική (Osteopathy), δηλαδή "begin with the bones - ξεκινώντας από τα οστά". 

Η Οστεοπαθητική αποτελεί ένα σύστημα ολιστικής αξιολόγησης και θεραπείας που αναγνωρίζει παθολογίες και δυσλειτουργίες στο ανθρώπινο σώμα, και αποσκοπεί στη διόρθωσή και αποκατάσταση τους.                                                                           

Η Οστεοπαθητική είναι μια μορφή εναλλακτικής ιατρικής. Στις Η.Π.Α. οι Οστεοπαθητικοί γιατροί εκπαιδεύονται και πιστοποιούνται για να ασκούν το επάγγελμα του γιατρού. Αναγνωρίζονται ως ιατροί της Οστεοπαθητικής (Doctor of Osteopathic Medicine) με πτυχίο ισάξιο της ιατρικής (M.D. Medical Doctor) και δικαιούνται να συνταγογραφούν φάρμακα, να χειρουργούν και να εξειδικεύονται σε όλες τις ιατρικές ειδικότητες, όπως στην καρδιολογία, τη νευρολογία, ή τη μαιευτική και τη γυναικολογία. Εντάσσεται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας παγκοσμίως καθώς οι Οστεοπαθητικοί έχουν εκπαιδευτεί στη διάγνωση και αναγνώριση παθήσεων τόσο μυοσκελετικού αλλά και υπολοίπων συστημάτων όπως το καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, λεμφικό, νευρικό κ.α.         

Η Οστεοπαθητική αποτελεί ένα σύστημα ολιστικής αξιολόγησης και θεραπείας. Δίνει έμφαση πρωτίστως στην εμβιομηχανική λειτουργία του ανθρωπίνου σώματος, δια μέσου του νευρικού και μυοσκελετικού συστήματος, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα προβλήματα δομής του σώματος και στις παθολογίες που προέρχονται από τις μηχανικές ανισορροπίες. Τα υπόλοιπα συστήματα όπως γαστρεντερικό, καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, ενδοκρινολογικό και γεννητικό-ουροποιητικό παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της Οστεοπαθητικής είναι ότι κατανοεί την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης δομής και αντιλαμβάνεται τον ασθενή ως ενιαίο σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι λαμβάνει υπόψη όχι μόνο το φυσικό μέρος (σώμα) του προβλήματος αλλά και το χημικό (βιοχημεία) και το συναισθηματικό (ψυχολογία). Αρχή της Οστεοπαθητικής είναι ότι η δομή και η λειτουργία του ανθρώπινου σώματος αποτελούν αλληλένδετα στοιχεία, με συνέπεια η διαταραχή του ενός να επηρεάζει και το άλλο.                                                 

Είναι επιστήμη που ασχολείται με την περιτονία του σώματος, ένα δομικό στοιχείο που έως πρόσφατα αγνοούταν και ευθύνεται για την άρτια λειτουργία, συνεργασία και ισορροπία όλων των στοιχείων του σώματος. Χρησιμοποιώντας τεχνικές «απελευθέρωσης», συμβάλλει στον απεγκλωβισμό όλων των δομών, μυών, συνδέσμων, αρθρώσεων, σπλάχνων που παρεμποδίζουν την καλή λειτουργία των υγρών του σώματος (αίμα, λεμφικό υγρό κλπ.).       

Οι αρχές της Οστεοπαθητικής βρίσκουν εφαρμογή σε άτομα όλων των ηλικιών. Ο Οστεοπαθητικός έχει εκπαιδευτεί ώστε να μπορεί να επιλέξει και να τροποποιήσει τις τεχνικές που χρησιμοποιεί ανάλογα με την περίπτωση του εκάστοτε ασθενούς. Έτσι, η Οστεοπαθητική εφαρμόζεται με πλήρη ασφάλεια σε καταστάσεις που σχετίζονται με όλα σχεδόν τα συστήματα του οργανισμού όπως:

·         Κακώσεις και παθήσεις του Νευρομυοσκελετικού συστήματος

·         Αθλητικές κακώσεις

·         Γυναικολογικά προβλήματα

·         Σπλαχνικές δυσλειτουργίες

·         Δυσλειτουργίες πυελικού εδάφους

·         Γαστρεντερικά προβλήματα

·         Λεμφικές διαταραχές